ΜΠΑΚΛΑΒΑΣ

Ο μπακλαβάς είναι ένα γλύκισμα που συναντάται σε πολλές κουζίνες της Μέσης Ανατολής και των πρώην Οθωμανικών χωρών. Το γλύκισμα φτιάχνεται με ζύμη φύλλου και περιέχει γέμιση ξηρών καρπών, συνήθως φουντούκι, φυστίκι ή καρύδι, και παίρνει την γλυκιά του γεύση από σιρόπι ζάχαρης ή μελιού.
Ο μπακλαβάς είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε όλο τον πρώην Οθωμανικό κόσμο. Συνήθως σερβίρεται μετά από το γεύμα και συνοδεύεται από Τούρκικο καφέ.
Η πόλη Gaziantep στην Τουρκία φημίζεται για τον μπακλαβά της και θεωρείται ως η πόλη στην οποία γεννήθηκε το γλύκισμα. Στο 2008, η Τουρκία κατοχύρωσε τον Μπακλαβά ως Π.Ο.Π. μέσω του Τουρκικού γραφείου ευρεσιτεχνιών.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Αν και η ιστορία του μπακλαβά δεν είναι καλά καταγεγραμμένη, πολλές χώρες διεκδικούν τη δημιουργία του. Παρόλα αυτά, οι αποδείξεις δείχνουν ότι το γλύκισμα δημιουργήθηκε από Τούρκους της Κεντρικής Ασίας, ενώ τελειοποιήθηκε στις κουζίνες των ανακτόρων του σουλτάνου, στο παλάτι Τοπκαπί.
O Βρυώνης (1971) υποστήριξε ότι το ελληνικό γλύκισμα κοπτή ήταν η βυζαντινή έκδοση του σημερινού μπακλαβά. Παρ'όλα αυτά ο Perry (1994) απέδειξε ότι ενώ η κοπτή περιείχε ξηρούς καρπούς και μέλι, η συνταγή δεν περιλάμβανε ζύμη. Αντιθέτως, η κοπτή μπορεί να παρομοιαστεί περισσότερο με το σημερινό παστέλι ή με τον χαλβά παρά με μπακλαβά. Ο Perry κατάφερε να αποδείξει ότι πρώτοι οι Τούρκοι της Κεντρικής Ασίας ξεκίνησαν να φτιάχνουν ψωμί με πολλά επίπεδα ζύμης και έδειξε ότι ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στον μπακλαβά των τούρκικων φυλών που κατοικούσαν στην Κεντρική Ασία και στον σημερινό μπακλαβά των Τούρκων της Τουρκίας, είναι το γλυκό pakhlavası, το οποίο δημιούργησαν οι Τούρκοι του Αζερμπαΐτζάν. Η μόνη διαφορά του με τον σημερινό μπακλαβά, είναι ότι η ζύμη, αν και είχε πολλά επίπεδα, δεν ήταν ζύμη φύλλου κρούστας, η οποία δημιουργήθηκε πρώτη φορά στις κουζίνες του ανακτόρου Τοπκαπί.
Σύμφωνα και με τον Andrew Dalby, δεν υπάρχει πουθενά ο μπακλαβάς σε αρχαιοελληνικές, αραβικές ή βυζαντινές πηγές, πριν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η παλαιότερη συνταγή ενός είδους πρωτο-μπακλαβά υπάρχει σε ένα Κινέζικο-Μογγολικό βιβλίο με συνταγές του 1330, με την ονομασία güllach. Σήμερα, στη μοντέρνα Τουρκική κουζίνα, υπάρχει το παρόμοιο γλυκό güllac. Σε αυτό το γλυκό, λεπτά φύλλα ζύμης ψήνονται με γάλα και ζάχαρη. Το γλυκό αυτό σερβίρεται με καρύδια και φρέσκα ρόδια.


ΣΥΝΤΑΓΉ


Συστατικά
1 κιλο φυλλα κρουστας για γλυκα, οσο ποιο λεπτα βρειτε
1/2 κιλο χοντροκοπανισμενα καρυδια
1/2 κιλο χοντροκοπανισμενα αμυγδαλα
3 κουταλιες σουπας κανελλα σε σκονη
1 κουταλια σουπας κοφτη γαρυφαλλο σκονη
600 γραμ περιπου φρεσκο βουτυρο λυωμενο



Για το σιροπι
6 κουπες ζαχαρη
1/2 κιλο γλυκοζη η αν θελετε την ιδια ποσοτητα μελιου
4 κουπες νερο
τις φλουδες απο 2 λεμονια και 2 ξυλα κανελλας

Οδηγίες
Σε μπωλ ανακατευουμε τα υλικα της γεμισης. Βουτυρωνουμε καλα και κατω και στα πλαγια ενα ταψι στο μεγεθος που εχουν τα φυλλα μας. Στρωνουμε στο ταψι 5 φυλλα βουτυρωνοντας το καθενα πολυ καλα αλλα χωρις πολυ βουτυρο. Σκορπιζουμε με κουταλι λιγο απο το μιγμα των καρυδιων και συνεχιζουμε βουτυρωνοντας καθε φυλλο και βαζοντας σε καθε φυλλο γεμιση.
Αφηνουμε 4-5 φυλλα για να τα βαλουμε στο τελειωμα. Με κοφτερο μαχαιρι κοβουμε μπακλαβαδωτα το γλυκο μας η σε αλλο σχημα, αλλα χωρις να φτανει το μαχαιρι μας μεχρι τον πατο του ταψιου.
Περιχυνουμε απο πανω ακομη λιγο βουτυρο και αφου ραντισουμε με παγωμενο νερο, ψηνουμε το γλυκο μας σε προθερμασμενο φουρνο στους 180 βαθμους για 50 λεπτα περιπου. Παιρνει χρυσοξανθο χρωμα.
Ετοιμαζουμε το σιροπι με τα υλικα μας και το αφηνουμε να βρασει 5 λεπτα. Μολις βγαλουμε απο το φουρνο το μπακλαβα μας τον σιροπιαζουμε με το καυτο σιροπι μας ριχνοντας λιγο λιγο το σιροπι για να παει παντου. Αφηνουμε ακαλυπτο το ταψι μεχρι να απορροφησει το γλυκο μας το σιροπι για να ειναι τραγανο.


Λίγα μυστικά ακόμα
Προσπαθουμε να βαζουμε τα φυλλα μας και το βουτυρο πολυ απαλα για να μη τα πιεζουμε και να γινει το γλυκο μας αφρατο.